Rejony Starej i Nowej Pragi oraz Szmulowizny w dzielnicy Praga Północ stanowią razem, wyodrębniony z całości, obszar miasta. Wizualną granicą, która przestrzennie wyznacza ten obszar jest obwodowa linia kolejowa, zbudowana na nasypie ziemnym, który otacza ten teren z trzech stron – od północy, wschodu i południa. Ziemny nasyp linii kolejowej, wyposażony w trakcję elektryczną i porośnięty samosiewami, charakteryzuje się zmienną wysokością – 3-8 m – i dzięki temu jest dobrze widoczny z różnych miejsc znajdujących się na tym obszarze. Od strony zachodniej granicą tego obszaru są tarasy zalewowe Wisły, na których od kilkunastu lat rośnie naturalny las topolowo-wierzbowy. W tak wyodrębnionym obszarze mieści się najstarsza i najgęściej zabudowana część dzielnicy Pragi Północ, zwana potocznie Pragą. Zurbanizowana struktura tego obszaru nie jest wszędzie jednakowa. Najgęściej jest w środku i na terenach, które od północy, wschodu i południa przylegają do nasypu kolejowego. Część zachodnia tego obszaru, z wyjątkiem rejonu Starej Pragi, nie jest zabudowana. Znajdują się tu: Miejski Ogród Zoologiczny, park Praski oraz tereny należące do Portu Praskiego. Z uwagi na XIX-wieczny charakter zabudowy, rejony Starej Pragi i Szmulowizny są ubogo wyposażone w tereny zieleni. Inny charakter ma Nowa Praga, gdzie większość osiedli mieszkaniowych zbudowano w drugiej połowie XX wieku. Urbanistyczna specyfika całego obszaru i jego układ komunikacyjny, wymuszony przez kolej obwodową, powoduje to, że mieszkańcy Pragi mają utrudniony dostęp do terenów zieleni, które są położone wzdłuż brzegu Wisły. Planty praskie to pomysł przekształcenia obustronnych zboczy nasypu kolejowego, wraz z przylegającymi do nich nieużytkami i ogrodami pracowniczymi, w atrakcyjne tereny parkowe. Tereny zieleni mogłyby powstać na całym obwodzie nasypu kolejowego począwszy od Mostu Gdańskiego na północy aż po Most Średnicowy na południu. Utworzone w ten sposób tereny rekreacyjno-parkowe o długości około 7 km, mogłyby znacznie poprawić zachwianą proporcję pomiędzy terenami zieleni a strukturą zurbanizowaną na tym obszarze. Odpowiedni program użytkowy Plantów Praskich oraz wewnętrzny układ ścieżek pieszych i rowerowych na tych terenach, ułatwiłby mieszkańcom Pragi bezkolizyjny dostęp do brzegów Wisły.
Pełen tekst dostępny w języku polskim w formacie Adobe Acrobat: https://www.npt.up-poznan.net/pub/art_3_57.pdf
| MLA | Skalski, Janusz. "Planty Praskie. Koncepcja zaprojektowania nowych terenów parkowo-rekreacyjnych w warszawskiej dzielnicy Praga Północ." Nauka Przyr. Technol. 3.1 (2009): #57. |
| APA | Janusz Skalski (2009). Planty Praskie. Koncepcja zaprojektowania nowych terenów parkowo-rekreacyjnych w warszawskiej dzielnicy Praga Północ. Nauka Przyr. Technol. 3 (1), #57 |
| ISO 690 | SKALSKI, Janusz. Planty Praskie. Koncepcja zaprojektowania nowych terenów parkowo-rekreacyjnych w warszawskiej dzielnicy Praga Północ. Nauka Przyr. Technol., 2009, 3.1: #57. |
Janusz Skalski
Janusz Skalski
Samodzielny Zakład Sztuki Krajobrazu
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
ul. Nowoursynowska 166
02-787 Warszawa
e-mail: skalscy@ aster.pl