Wstęp. Aloes jest źródłem wielu składników bioaktywnych, którym przypisuje się działanie prozdrowotne. Powszechnie używany w przemyśle kosmetycznym i farmaceutycznym, znalazł swoje zastosowanie również w przemyśle spożywczym. Obecne w aloesie substancje o działaniu przeciwutleniającym mogą wpływać na zwiększenie trwałości i wartości odżywczej żywności. Celem pracy była ocena właściwości przeciwutleniających wodnego ekstraktu z aloesu w układach modelowych.
Materiał i metody. Badaniom poddano aloes zwyczajny (Aloe vera L.). Ekstrakcję prowadzono z użyciem wody w temperaturze 80–90°C. Poziom związków fenolowych oznaczono spektrofotometrycznie z odczynnikiem Folina-Ciocalteu, stosując jako wzorzec kwas galusowy. Aktywność antyoksydacyjną ekstraktu badano wobec kwasu linolowego, prowadząc inkubację przez 19 h, metodą neutralizowania rodnika DPPH (2,2-difenylo-1-pikrylohydrazyl) i kationorodnika ABTS (kwas 2,2'-azynobis-3-etylobenzotiazolino-6-sulfonowy) oraz na podstawie zdolności chelatowania metali. Uzyskane wyniki porównano z aktywnością BHT (butylohydroksytoluen).
Wyniki. Zawartość polifenoli ogółem w wodnym ekstrakcie aloesu oznaczono na poziomie 17,85 mg/g s.m. Stwierdzono, że badany ekstrakt w zależności od stężenia wykazywał zdolność dezaktywacji rodników DPPH oraz kationorodników ABTS, odpowiednio, w przedziałach: 4,32–8,87 i 0,58–0,87 mg troloksu na 1 g s.m. Mniejszą aktywność chelatującą – 1,23 mg EDTA na 1 g s.m. – wykazał ekstrakt wprowadzony na poziomie 20 mg/ml, a większą – 8,76 mg EDTA na 1 g s.m. – ekstrakt o słabszym stężeniu: 10 mg/ml. W układzie emulsyjnym próby z dodatkami ekstraktu na poziomie 0,1–0,5 mg/ml zawierały ponad 90% mniej dienów sprzężonych niż próba kontrolna. Dodatek ekstraktu w ilości 0,05 mg/ml i 0,06 mg/ml ograniczył przyrost tych związków odpowiednio o 40 i 57%.
Wnioski. Ekstrakt otrzymany z aloesu, który może być wykorzystywany jako dodatek do żywności, cechował się bardzo zróżnicowanymi właściwościami przeciwutleniającymi. Dostępna literatura jest jeszcze uboga w badania dotyczące potencjału przeciwutleniającego aloesu, szczególnie w układach tłuszczu zemulgowanego i tłuszczu w masie, i dlatego, jak również ze względu na złożony skład oraz szerokie spektrum działania, surowiec ten powinien być nadal przedmiotem badań, których wyniki mogą się stać naukową podstawą jego zastosowania jako dodatku do żywności.
Pełen tekst dostępny w języku angielskim w formacie Adobe Acrobat: https://www.npt.up-poznan.net/pub/art_10_53.pdf
| MLA | Hęś, Marzanna, et al. "Antioxidant activity of true aloe (Aloe vera) extract in model systems." Nauka Przyr. Technol. 10.4 (2016): #53. https://doi.org/10.17306/J.NPT.2016.4.53 |
| APA | Marzanna Hęś1, Krzysztof Dziedzic2, Joanna Le Thanh-Blicharz3, Dominik Kmiecik1, Danuta Górecka1 (2016). Antioxidant activity of true aloe (Aloe vera) extract in model systems. Nauka Przyr. Technol. 10 (4), #53 https://doi.org/10.17306/J.NPT.2016.4.53 |
| ISO 690 | Hęś, Marzanna, et al. Antioxidant activity of true aloe (Aloe vera) extract in model systems. Nauka Przyr. Technol., 2016, 10.4: #53. https://doi.org/10.17306/J.NPT.2016.4.53 |
Marzanna Hęś
Katedra Technologii Żywienia Człowieka
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
ul. Wojska Polskiego 31/33
60-624 Poznań
Poland
e-mail: marzahes@up.poznan.pl